Nieuw Zeeland; land of the long white cloud

De laatste loodjes. Zo voelt deze week aan. Over een week sta ik op Hollandse bodem en kan ik eindelijk iedereen weer knuffelen. Ik kan niet wachten, maar ik wil tegelijkertijd ook niet weg. De laatste maand was crazy. Ik kan het niet anders zeggen dan dat. Australië was fantastisch, ik heb daar zoveel leuke dingen gezien en leuke mensen ontmoet. Nieuw Zeeland was net zo gaaf, al is er een belangrijk verschil met Australië. Daar ontmoette ik namelijk elke dag nieuwe mensen en moest ik ook elke dag weer afscheid nemen. In Nieuw Zeeland heb ik echter het grootste gedeelte van mijn reis met dezelfde mensen doorgebracht, en wat was dat leuk zeg!

De eerste paar dagen heb ik in het noorden van het land doorgebracht, reunited met Manon! In een vakantiehuis van haar familie hebben we heerlijk bij kunnen kletsen. Ook zijn we samen naar het noordelijkste punt van Nieuw Zeeland gegaan. Eenmaal terug aangekomen in Auckland kreeg ik te horen dat er een rugbywedstrijd zou zijn die avond. Mijn eerste reactie was; needankjevriendelijkmaarikbedank. Een van mijn kamergenoten, Tom, zei echter; Ahw, come on, it’s all part of the experience! En zo ontstond de eerste vriendschap. Bij die rugbywedstrijd heb ik ook Hugo, Bronte en Steffi ontmoet. Wat ben ik achteraf blij dat ik naar die wedstrijd ben gegaan zeg (en ik snapte de sport nog ook!). Vanaf dat moment waren we namelijk onafscheidelijk. Zo zijn we samen gaan Black Water Raften. Dat was zo gaaf! Je zit in een rubberen band en je moet een weg banen door een grot met glowworms. We moesten onder andere van twee watervallen afspringen (kleintjes, wees maar niet bang). Het was ontzettend koud, maar ook zo leuk om te doen! Hugo, Bronte, Tom en ik keken daarnaast allemaal erg uit naar ons bezoek aan Hobbiton en hebben de eerste dagen dan ook waar we konden de Hobbit films gekeken. En toen was het eindelijk zover! Als kleuters in een snoepwinkel renden we door the shire en we hebben wat gedronken in the green dragon. Om eerlijk te zijn is het nogal een kleine filmset, maar toch. Wat waren we blij J

Die avond was ook fantastisch, we kregen namelijk de mogelijkheid om een Maori dorpje te bezoeken. De mensen die ons rondleidden waren heel aardig en trots op hun achtergrond. We hebben er ook een heerlijk all you can eat diner gehad. Je kunt je voorstellen hoe een stel arme backpackers op zo’n diner aanvalt. De dag daarna kwamen we aan in Taupo, waar ik een skydive heb gedaan van 15000 ft (ongeveer 4,5 km). Wauw, wat was dat gaaf. En koud. En eng. Maar zo gaaf. De dag daarna heb ik de beroemde Tongariro Crossing gelopen. Deze wandeling staat in de top 10 wandelingen van de wereld en dat kan ik me heel goed voorstellen. Wat was dat mooi zeg. Ik heb tijdens de wandeling ook Mount Doom aan kunnen raken (voor de fans onder ons). Ik heb de wandeling in mijn eentje gedaan. Iedereen zei dat ze wel bij me zouden blijven, aangezien ik niet heel snel loop. Maar ik wilde het liever alleen doen. Op verschillende rustplaatsen kwam ik iedereen wel weer tegen hoor, dus het is niet zo dat ik helemaal alleen was. De wandeling is maar 19,7 km, maar je zet zo’n 30.000 stappen. Dit komt door de enorme hoogteverschillen. We kwamen zo hoog, dat we speciale haken onder onze schoenen moesten doen om op het ijs te kunnen klimmen. 7,5 uur en drie blaren later kwam ik dan eindelijk bij de eindplaats aangestrompeld, ik ben nog nooit zo blij geweest om een parkeerplaats te zien. Wat was ik trots op mezelf na die dag J.

Op het zuid eiland was ik alleen nog maar met Steffi en Tom over. Noord had vooral veel gave activiteiten, zuid staat vooral bekend om zijn uitzichten. Wauw, wat is het daar mooi zeg. Bruine bergen met witte toppen, prachtige meren en een ruwe zee. Echt fantastisch. Het meest gave dat ik op zuid heb gedaan is een helikopter vlucht gevolgd door een drie uur durende hike over een gletsjer. Voor de rest heb ik vooral veel genoten van wandelingen, de mensen om me heen en heb ik mijn best gedaan om warm te blijven. Helaas heb ik gisteren afscheid moeten nemen van iedereen. Ik ben nu in Kaikoura en ik hoop hier met dolfijnen te zwemmen. Het is al drie keer geannuleerd, ik heb morgen nog twee kansen. Ik hoop echt dat het door kan gaan. Dat zou alles perfect maken.

Dit was mijn allerlaatste blog. Ik kan niet geloven dat de afgelopen 10 maanden bijna voorbij zijn. Ik heb intens genoten van alle momenten. Ik ben verslaafd geworden aan reizen. Maar ik ben ook blij dat ik naar huis kan over een week, want home is where the heart is.

See y’all soon!

p.s. foto's zal ik dit weekend of als ik weer thuis ben op Facebook plaatsen

De outback

Het is vandaag 18 graden Celsius in Adelaide, ik zit met een trui aan dit te typen. Nieuw Zeeland gaat koud worden, dat is een ding dat zeker is. Morgen vlieg ik naar Auckland, waar ik aan het derde deel van mijn reis ga beginnen. Een maand lang mag ik de wonderen die Nieuw Zeeland te bieden heeft gaan bewonderen.

Voordat ik aan het derde deel van mijn reis ga beginnen, wil ik jullie vertellen wat ik gedaan heb in het tweede deel. Een week lang met een groep door de woestijn van Australie trekken, de outback, yeehaa!

In het hostel in Alice Springs ben ik de eerste meiden van mijn groep al tegengekomen en dat klikte goed. Om half 7 werden we opgehaald door onze gids Clancy, wie al snel een geweldige gast bleek te zijn. Lang haar, tattoo's, een piercing, en een gouden hart. Gedurende de week heeft hij met iedereen grappen uitgehaald, ik was een van de enigen die erin trapte natuurlijk. Zo heb ik bepaalde bladeren op mijn gezicht gesmeerd, want dat zou helpen tegen de zon. Ik was al snel een oempa loempa... Maar ach, it's all part of the experience.

Op de eerste dag zijn we naar het prachtige Kings Canyon geweest. Een rotspartij waar je u tegen zegt. We hebben een 4 uur durende wandeling gedaan, beginnend met heartattack hill. Ik denk dat die naam al wel genoeg zegt. Tegen de tijd dat we klaar waren, was het donker en hebben we gezellig gegeten. Nu hoor ik jullie denken; donker? Je was toch om half 7 's ochtends vertrokken? Ja, klopt. Maar in 6 dagen tijd hebben we 2800 km afgelegd, dus we hebben heel wat tijd in een bus doorgebracht. Af en toe stopten we ergens, waar je naar de wc kon en wat kon eten. De eerste stop was meteen de beste, want daar kon je kameelrijden. Kamelen zijn niet oorspronkelijk Australisch, maar ze zijn 150 jaar geleden overgebracht en worden ook wel de schepen van de woestijn genoemd. Ik heb dus op een van die schepen gezeten, wat echt hilarisch was! Aan het einde van de rit renden we ook een stukje, waarbij ik me met mijn leven vast moest houden aan het zadel. Echt fantastisch!

Op dag 2 zijn we naar Uluru gegaan, ook wel bekend als Ayers Rock. Dit is een van de meest toeristische gebieden in Australie. Het is een gigantische rode rots in het midden van de woestijn. De rots heeft een grote betekenis voor de Aboriginies, dus er is heel veel informatie te vinden (die Clancy ons in alle glorie heeft verteld). We hebben er een 9 km wandeling gedaan. We waren helaas te laat voor de zonsondergang. Naar het schijnt wordt de rots bloedrood tijdens de zonsondergang, wat een heel mooi beeld moet zijn.

Op de derde dag waren we bij Kata Tjuta, wat 'veel hoofden' betekent. Het zijn 36 rotsen waar je tussendoor loopt. Als je aan een rots denkt, denk je waarschijnlijk aan hoogstens 10 meter. Deze rotsen zijn rond de 500 meter hoog. We hebben een prachtige zonsopgang gezien en hebben een wandeling gedaan. Daarna zijn we nog een keer bij Uluru geweest en hebben we de zonsondergang gezien. Er waren alleen nogal veel wolken, waardoor het niet echt indrukwekkend was.

Die eerste drie dagen waren heel vermoeiend, maar ook de meest indrukwekkende dagen van de tour. Op de vierde dag moesten we om half 5 op om in de bus te springen. We kwamen om half 5 's avonds aan op onze bestemming, namelijk Coober Pedy. Dit betekent 'White man's burrow'. De Aboriginies hebben deze naam gegeven, omdat er een hoop gaten in de grond zitten. Dit is namelijk de opal hoofdstad van de wereld. We hebben gezien hoe opal opgegraven en geslepen wordt, en we hebben gezien hoe de mensen daar leven. Omdat het zo warm is in de zomer, zijn de huizen ingegraven in de rotsen. Mensen leven dus in een soort grotten. Het is heel comfortabel en altijd rond de 21 graden. Die nacht hebben wij ook in een grot geslapen. De rest van de nachten hebben we in de buitenlucht geslapen. We hadden allemaal een swag, wat een soort slaapzak is gemaakt van hetzelfde materiaal dat gebruikt wordt voor tenten. In je swag heb je een matras en slaapzak, waardoor het super comfortabel is!

De laatste twee dagen van de tour waren vooral veel buszitten. We zijn op een wijnproeverij geweest, hebben de Flinders Ranges bewonderd en hebben daar ook een wandeling gedaan. De Flinders Ranges is een van de oudste berggebieden van de wereld. Het is niet heel groot of hoog, maar dat maakt het niet minder mooi.

De trip van Alice Springs naar Adelaide was de mooiste trip die ik gedaan heb in Australie. We hadden leuke mensen, een goede gids en fantastische uitzichten. Het enige waar ik minder blij mee was, was het weer. Bij een woestijn denk je aan witte zandheuvels, bijna geen begroeiing en schroeiende temperaturen. Deze woestijn is echter prachtig rood en met veel planten. En koud dat het was! Ik ga in Nieuw Zeeland bevriezen denk ik! Maar dat zal vast de moeite waard zijn :)

Cheers!

The eastcoast of Australia

Hello!

Finally, I have time to write down everything I've done! Ik ben inmiddels aangekomen in Alice Springs, een klein stadje in het midden van Australie. Voor mijn gevoel ben ik aangekomen in 'het echte Australie'. Er zijn hier heel veel Aboriginies (nee, geen Aboriginals, dat is blijkbaar het verkeerde woord), de kleur van het zand is rood/bruin en de zon brandt op mijn gezicht. En dit terwijl de locals in dikke truien lopen! Morgen vertrek ik naar Adelaide, ik zal me 6 dagen in de outback bevinden, yeehaa!

Over mijn trip zover: ik heb nu een deel van de eastcoast afgelegd, in totaal zo'n 1700 kilometer. Ik ben begonnen in Cairns, waar ik gedoken en gesnorkeld heb op het Great Barrier Reef en Cape Tribulation bezocht heb. Cape Tribulation is bijzonder omdat het de enige plek in de wereld is waar twee locaties van de World Heritage List elkaar raken, dit zijn het Daintree Rainforest en het Great Barrier Reef.

Vanuit Cairns ben ik naar Magnetic Island gegaan, waar ik met een groepje andere meiden een zogenaamde 'Barbie auto' heb gehuurd. Het was een schattig klein wit/roze autootje. Met dit autootje zijn we het eiland rondgereden, we zijn onder andere bij een Koala Sanctuary geweest. Op deze plaats kon je onder andere een koala vasthouden. Dit heb ik niet gedaan, omdat ik het geld daar niet aan wilde besteden (en ik heb al een koala foto). Ik heb daar wel heel wat andere dieren vastgehouden; een schildpad, kakatoe, baby krokodil, hagedissen en een python! Zo gaaf!

Vanuit Maggie Island ben ik naar Airlie Beach gegaan, waar ik op een zeilboot rond de Whitsundays ben gaan varen. Echt super gaaf, zeker een van de hoogtepunten van de oostkust! We zijn in de ochtend op Whitehaven Beach geweest, het op-vier-na mooiste strand van de wereld en het witste strand van Australie (ook al zeiden ze dat in Jervis Bay ook, haha). Echt heel erg mooi, jammer dat het bewolkt was, maar ik heb er nog steeds heel erg van genoten. Die middag brak de zon door en heb ik mijn gezicht verbrand, tweedegraads zelfs, oeps! Gelukkig is dat weer weggetrokken.

Na Airlie Beach ben ik naar Rainbow Beach gegaan. Dit is niet zo'n bijzondere plaats, maar vanuit daar ben ik met een tour naar Fraser Island gegaan. Ik keek heel erg uit naar deze tour, dus ik was vrij pissig toen ik in een groep met 7 Duitsers was geplaatst. Ik heb niks tegen Duitsers hoor, maar het is vrij lastig om in een gesprek mee te praten als je de taal niet spreekt. Gelukkig waren er leuke mensen in de andere groepen, waar ik veel mee om ben gegaan. Ik zat alleen bij mijn groep als we in de auto zaten. Met deze jeeps reden we naar prachtige meren en verbluffende uitzichtpunten. Het bijzondere van Fraser Island is dat het het grootste zandeiland van de wereld is, het is ongeveer net zo groot als een derde van Nederland. Het strand dient als snelweg en landingsbaan voor vliegtuigen. Wij reden met onze auto over het strand en hobbelige weggetjes, fantastisch!

Mijn meest absurde ervaring, was aan het einde van mijn oostkust trip. In Noosa zou ik de everglades gaan bezoeken met een groep andere backpackers. Dit zou via een tour gaan. We zouden kayaks krijgen en zonder gids de rivier opgestuurd worden, sounds fun! Ik kwam er echter achter dat mijn groep bestond uit me, myself and I. Ik was helemaal alleen, ik kreeg een kaart, een kayak, een tent en een kookstel. Succes, we zien je over drie dagen! Dus daar ging ik dan. Ik heb heerlijk genoten hoor, de uitzichten waren prachtig. En ik ben maar een keer de verkeerde kant op gevaren (daardoor heb ik wel een extra 8 km gevaren). Geloof me, het was een prachtige rivier. Het water is heel donker en kalm, geen rimpeltje te bekennen. De bomen langs de waterkant en de blauwe lucht met hier en daar een wolkje, zorgden voor een prachtige weerspiegeling. Toen ik eenmaal bij mijn kampplaats aankwam (na 20 km te hebben gepeddeld), heb ik mijn tent helemaal alleen opgezet en heerlijk voor mezelf gekookt. Er waren gelukkig wat andere mensen die me gezelschap konden houden. De dag daarna ben ik weer verder gepeddeld, heb ik een 12 km lange wandeling gemaakt naar een duin en lag ik 's avonds om half 8 doodop in mijn tent. Die duin was trouwens heel bijzonder. Het ene moment wandel je door een bos, en opeens sta je op een gigantische zandvlakte! Al met al was het een bizarre ervaring om helemaal alleen die rivier op te gaan, maar ik heb er geen spijt van.

Zo, dat waren dan de eerste drie weken samengevat. Ik zou er zo nog tien keer zoveel over kunnen vertellen, maar dat wordt zo saai om te lezen. En dan heb ik niks meer te vertellen als ik terug ben :)

Foto's staan eindelijk op Facebook!

Kusjes

Het einde en een nieuw begin

G'dday mates!

Ongelooflijk, na 8 maaden komt er nu een einde aan het afvegen van snottige neuzen, luiers verwisselen, Disney films kijken, in het park spelen, kleuterboeken lezen en heel veel lieve knuffels. Wat is de tijd voorbij gevlogen, zoals ik al zo vaak zei, en wat ben ik klaar voor mijn nieuwe avontuur! Ik vind afscheid nemen van de kids en Jen en Christian niet makkelijk, maar ik heb tegelijkertijd ook zo'n zin om weg te gaan! Vandaag is mijn laatste werkdag, een dag die ik doorbreng met de tweeling en afsluit met een etentje.

In de afgelopen maanden heb ik de kids ontzettend zien groeien (zoals het hoort natuurlijk). Maxi gaat ondertussen naar school. Ik heb in de afgelopen maanden regelmatig vrijwilligerswerk gedaan op school en daar heb ik kunnen zien dat Maxi nu een volleerde schoolganger is. Wat ik erg leuk vond aan helpen op school, is dat de leerkrachten al snel door hadden dat ik wist wat ik aan het doen was. Ze hebben me daarom voor vanalles ingezet. Normaal gesproken helpen vrijwilligers alleen met lezen, ik heb complete lessen over mogen nemen. Wat niet echt legaal is, maar mijn juffenhart vond het maar wat leuk!

De tweeling is zo mogelijk nog meer gegroeid dan Maxi. Ze konden in het begin nog geen volledige zinnen maken, en nu kletsen ze de oren van je kop af! Ze tellen tot 20, kennen alle kleuren, rennen alle kanten op en zijn leuker dan ooit. De laatste tijd zeggen ze steeds 'I love you!' Daar smelt mijn hart natuurlijk wel van. Ik moet ook steeds heel hard lachen als ik tegen ze zeg dat ik weg ga. Ze denken dan dat ik even boodschappen ga doen of naar het appartement ga. Afscheid nemen van ze gaat niet makkeljk worden..

Ik ben afgelopen weekend nog een paar dagen met de familie naar een strandhuisje gegaan. De ouders van Jen zijn de eigenaar van dit huisje en ze hadden me beloofd dat we er nog een keer heen zouden gaan, zodoende. Wat een mooi huis is dat zeg! Met de felle kleuren en leuke raampjes zou het zo in de Efteling kunnen staan. De moeder van Jen heeft een passie voor tuinieren, en dat is te zien! De tuin staat vol met Australische bloemen en planten en gaat over in een streep rotsen waar de zee tegenaan slaat. Ik werd elke ochtend wakker van dat heerlijke geluid (en van de schreeuwende kinderen). Het weer zat niet echt mee helaas, dat is het enige dat je niet kan beinvloeden. In de afgelopen weken heeft het sowieso veel gestormd en geregend, het was zelfs op het Nederlandse nieuws!

Morgen vlieg ik om 9 uur 's ochtends naar Cairns (dat is 1 uur 's nachts voor jullie). Ik ben daar tot en met 30 mei. Ik ga naar het regenwoud, snorkelen in het Great Barrier Reef, varen rond de Whitsundays, in een four-wheel-drive jeep over het grootste zandeiland van de wereld rijden (Fraser Island) en kajakken naar de everglades van Noosa. Op 30 mei vlieg ik naar Alice Springs, wat midden in de woestijn ligt. Ik ga daar de outback verkennen door een tour te doen naar Adelaide. Ik kom dan langs Uluru, ook wel bekend als Ayers Rock. Op 8 juni vlieg ik naar Auckland (Nieuw Zeeland). Daar liggen de datums nog niet vast, zodat ik langer kan blijven als ik een bepaalde plaats leuk vind. Ik ga in Nieuw Zeeland onder andere Hobbiton bezoeken, in een grot raften, een gletsjer beklimmen en met dolfijnen zwemmen. Op 4 juli vlieg ik naar Sydney om mijn spullen op te halen en de familie te bezoeken en op 6 juli vertrek ik richting Nederland. Op 7 juli land ik om 13.15 uur op Schiphol en dan kan ik iedereen weer zien!

Ik weet niet wanneer ik de komende maanden internetverbinding zal hebben, dus als ik niet reageer, weet je hoe dat komt :). Mijn foto's zullen op Facebook verschijnen, want het duurt te lang om ze op dit blog te plaatsen.

Wauw, dat was dan mijn laatste blog vanuit Sydney!

Cheers and kisses, Ilona

Holiday fun!

Hoi!

Ik heb eigenlijk niet heel veel te vertellen, maar het is al bijna 2 maanden geleden dat ik iets op mijn blog heb geschreven. Ik wil even laten weten dat ik nog leef ;)

In de afgelopen maand heb ik weer van alles meegemaakt, al is het niet allemaal even bijzonder. Zo ben ik met Jenifer, Robyn (de moeder van Jen) en Gigi (de moeder van Christian) naar het theater geweest. Gigi woont in Engeland en was voor een paar weken op bezoek in Sydney. Het is altijd leuk om nieuwe mensen uit de familie te leren kennen, al was het nogal een full house in deze weken. Nu heb ik niets te klagen, want vorige week had ik een huis en een appartement voor mezelf. Jen, Christian en de draken waren op vakantie naar de Cook Islands. Je zou het voor de lol eens moeten googlen. Toen ik het zag, werd ik even zo jaloers! En dat te bedenken dat ze me eigenlijk mee wilden nemen! Toch ben ik achteraf blij geweest met mijn vrije weekje :)

Deze week doe ik niks anders dan werken. Maxi heeft nog een weekje vakantie, dus sleep ik hem overal mee naartoe. Vandaag ben ik met hem naar een theatervoorstelling over dinosaurussen gegaan, drie keer raden waar: het Opera House! Heb ik eindelijk de binnenkant kunnen bewonderen (de buitenkant is veel mooier bleek al snel). Morgen ga ik met Maxi en een vriendinnetje van hem naar de dierentuin. Hier ben ik overigens afgelopen maandag ook al geweest met de kinderen. Het voordeel van het hebben van een abonnement. Anyway; het blijkt dus wel dat ik heel hard moet werken voor mijn geld :)

In de afgelopen weken heb ik ook veel afscheid moeten nemen van andere au pairs. Zo is Anka terug naar Duitsland en zijn Remie en Ankie ondertussen aan het reizen. Manon vertrekt dit weekend. Vanaf dan heb ik nog drie weekjes 'alleen' in Sydney. Ik ga die tijd gebruiken om nog even heel goed te sparen en dan ben ik klaar voor mijn grote trip! Ik zal alles tegen die tijd nog een keer voor jullie op een rijtje zetten.

Dit was het weer voor vandaag. Geniet van jullie leventje in plat Nederland, dan doe ik dat hier ook!

Cheers Ilona

P.s. het weer begint hier wat herfstachtiger te worden, het is vaak 'nog maar' 20 graden. En koud dat ik het heb! Brrrr...

Kampvuurtjes, possums and good fun

Hallo allemaal!

Het is alweer een tijdje geleden, wees niet bang, ik ben jullie niet vergeten hoor :) Ik maak alleen niet heel veel meer mee. Ik heb mijn gewone ritme hier, er gebeurt niet zo heel veel daar omheen. Ik werk, babysit, sport en doe leuke dingen met vrienden (wat vaak met o.a. Manon is). Zo ben ik in de laatste weken regelmatig op het strand geweest, heb ik 'friendsentine' gevierd (valentine with friends), ben ik naar de film geweest en zo nog wat meer dingen. Ik wil de komende weken gebruiken om lekker veel te sparen voor mijn reis, vandaar dat ik afgelopen weekend mijn laatste weekend trip heb gedaan. Samen met Manon, Ankie en Remie zijn we in een overvolle auto gestapt en zijn we naar Jervis Bay gereden. Dit gebied ligt op zo'n drie uur rijden van Sydney vandaan.

Eenmaal aangekomen hadden we in een klein half uur de tent opgezet (jaja, met vier meiden bij elkaar!). Remie had thuis al een heerlijke curry gemaakt, dus die hebben we bij ons eigen kampvuur opgegeten. Helaas waren we niet heel goed in het kampvuur gaande houden, dus zijn Remie en Ankie maar bij de buren om hulp gaan vragen. Zo gezegd, zo gedaan, binnen een paar minuten hadden we een prachtig vuurtje en de twee Australiërs die ons zo goed hebben geholpen zijn erbij komen zitten. Uiteindelijk gingen we om 4 uur slapen :)

De volgende dag hebben we lekker uitgeslapen, daarna zijn we naar een dorpje gereden en daar wat rondgelopen. Uiteindelijk zijn we bij het witste zandstrand van de wereld aangekomen! Het klinkt mooier dan het is, het is een gewoon strand maar dan net wat witter. Het was bewolkt die dag, ik had nog steeds een zonnebril nodig ;) Nadat we daar even zijn geweest, hebben we boodschappen gedaan en zijn we terug naar de camping gegaan.

Alle credits voor de heerlijke bbq gaan naar Manon en Ankie, de credits voor ons prachtig vuurtje gaan naar Remie en mij :) Ik lijk wel een pyromaan, maar ik heb echt heerlijk genoten van het vuurtje. Ik werd half gehypnotiseerd haha, zo heerlijk rustgevend!

Wat iets minder rustgevend was, was die nacht in de tent. Rond onze tent kwam af en toe wel eens een possum snuffelen naar eten, die jaagden we dan gewoon weg. Toen ik echter eenmaal bijna sliep, hoorde ik Remie naast mij roepen; 'die possum zit in de tent!'. Gadver! Wat is dat toch met die beesten? Eerst in Port Stephens, nu daar! Nadat we (oftewel Remie) de possum hadden weggejaagd, hebben we al het eten goed opgeborgen. Ik lag toch nog niet echt lekker, dus ik en Remie hebben geruild (held op sokken, haha). Even later hoorde ik wat geritsel, en ja hoor! Daar was die possum weer! We hebben alle spullen naar de auto gebracht en gelukkig kwam hij daarna niet meer terug.

Dat was dus mijn grote avontuur en mijn eerste keer (echt) kamperen! Mijn rug heeft er nu wat last van, maar na een nachtje goed slapen komt dat vast goed :) Ik heb een aantal foto's hier geplaatst.

Ongelooflijk dat ik over 20 weken alweer in Nederland sta!

X Ilona

Hooggeacht bezoek!

Hallo!

Zo, eindelijk eens tijd om een blog te schrijven! En dat om middernacht (ik ben aan het babysitten). De afgelopen twee weken heb ik per week zo'n 50 uur gewerkt, vandaar dat ik geen tijd had voor een blog. Maxi begint donderdag op school, tot die tijd heeft hij dus vakantie. Vandaar dat ik zoveel moet werken.

Jullie willen natuurlijk alles weten over mijn tijd met mama en Kevin, maar als ik dat allemaal in dit blog moet schrijven, zijn jullie over een maand nog niet klaar met lezen :P. Daarom beschrijf ik hieronder de hoogtepunten. Ik heb ookfoto's in een map gezet, het zijn er alleen nogal veel.. Het is ook niet makkelijk om een selectie te maken uit een kleine 1000 foto's :P.

In de eerste week dat mama en Kevin er waren, hebben we vooral de bekende plekken bezocht. Denk aan de Harbour Bridge, het Opera House, de Botanische tuinen (wat Kevin en mama vooral heel mooi vonden), Bondi Beach. En in de eerste week was het natuurlijk oud en nieuw, waarbij we het beroemde Sydney vuurwerk hebben kunnen bekijken. Op 1 januari zijn we naar Sealife gegaan, waar mama en Kevin ongeveer een half uur bezig zijn geweest met het maken van een foto van een haai. Maar niet zomaar een haai, deze haai had een bloemetjesprint op zijn huid... Dat zijn niet de enige beestjes die we gezien hebben. We zijn ook een dagje naar de dierentuin gegaan en mama en Kevin zijn op een van mijn werkdagen kangoeroes gaan voeren. Jazeker, onze dagen zaten vol!

Een van mijn hoogtepunten was de trip naar de blue mountains. Dit berggebied ligt ongeveer 2 uur met de trein buiten Sydney. 's Ochtends om half 7 zaten we al in de bus en we waren er dan ook redelijk op tijd bij. Ik was er zelf nog niet geweest, dus voor mij was deze trip nieuw. Wat een pracht en praal! Torenhoge bomen, prachtige rotsen en we hebben een waterval gezien die bestond uit verschillende stukken. Sommige mensen zeggen dat de blue mountains hun naam danken aan de blauwe gloed die van eucalyptus bomen af komt, anderen zeggen dat het iets te maken heeft met moleculen en nog wat dingen die ik niet snap. Ik kies voor de eucalyptus verklaring ;)

De prachtige blauwe gloed van de blue mountains konden we de volgende dag weer zien, want we stonden bovenop de harbour bridge! Dit was het cadeau dat Jen en Christian aan mij hadden gegeven voor mijn verjaardag. Het cadeau werd alleen maar beter toen mama en Kevin besloten met mij mee te gaan! Wauw, wat een uitzicht! En wat een boel treden! Onze voeten hebben zo'n 1400 treden aangeraakt, bizar! Maar eigenlijk was de klim heel makkelijk, in onze groep zat een wat oudere man die ook prima mee over kon. Op het hoogste punt van de brug stonden we op 134 meter boven zeeniveau. Van daaruit had je een prachtig panorama uitzicht over de stad.

Natuurlijk hebben we nog veel meer gedaan. We hebben hele wandelingen gemaakt (ik heb nog nooit zoveel gelopen!), we hebben dingen bezocht, we zijn verbrand op het strand, we hebben gegeten. Voor je het weet is het echter alweer voorbij en moet je afscheid nemen. Dit viel mij best zwaar. Ik heb het hier heel erg naar mijn zin, maar afscheid nemen van iemand die terug naar je thuis gaat is gewoon heel moeilijk. Mila had die middag gezien dat ik wat verdrietig was, vandaar dat ze een bosje rozen voor me had gehaald. Zo lief! Die kinderen slepen me hier wel doorheen!

Nog iets waar ik me de afgelopen week mee bezig heb gehouden, is het plannen van mijn reis. Ik weet dat ik gezegd had dat Manon en ik samen zouden reizen, dit gaat helaas niet door. Manon vertrekt iets eerder dan ik bij haar hostfamily en heeft net wat andere plannen. Daarom hebben we besloten apart te gaan reizen. Zo gezegd, zo geboekt! Op zaterdag 9 mei vlieg ik van Sydney naar Cairns om vanuit daar een gedeelte van de oostkust te bezichtigen. Dan vlieg ik naar Alice springs om de outback te verkennen onderweg naar Adelaide. Daar ga ik met wilde dolfijnen zwemmen (!!!!!!!!!!). Vanuit Adelaide vlieg ik naar Auckland (Nieuw-Zeeland) waar ik nog een kleine maand met een bus mee rond ga reizen. Op zaterdag 4 juli kom ik aan in Sydney. Ik zal dan nog een paar dagen bij mijn familie verblijven. Waarschijnlijk vlieg ik op maandag 6 juli terug naar Amsterdam, ik zal dan op dinsdag 7 juli daar aankomen. Dit laatste is echter nog niet zeker, de vlucht moet nog vastgezet worden.

Wauw, jullie zijn weer bijgepraat! Over 5 maanden en 13 dagen zijn jullie mij weer! (ik realiseer me net dat ik hier al bijna 5 maanden zit, dat betekent dat ik bijna op de helft ben! Time flies!)

X en Cheers!

X-mas and birthday fun

Hallo allemaal!

Het is alweer een maand geleden sinds mijn laatste blog, sorry daarvoor! Ik heb in december niet heel veel boeiends meegemaakt. Vooral veel gewerkt, nieuwe mensen ontmoet en geprobeerd geld te besparen voor mijn reis. In het kort heb ik het volgende gedaan:

- Naar de Dutch shop in Smitsfield (45 minuten rijden). Daar hebben Manon en ik een broodje kroket kunnen eten en pepernoten kunnen kopen.

- Sinterklaas gevierd met vijf andere Nederlanders. Het plan was om een dobbelspel in het park te spelen, maar vanwege de regen zijn we in een Ierse pub gaan dobbelen.

- Naar Mockingjay part 1 geweest (of course!)

- Van de spit bridge naar Manly beach gelopen (3 à 4 uur lopen!)

- Malou is op bezoek geweest.

- Verschillende keren naar het strand met Jen en de kinderen. Ook hebben we twee kerstvieringen gehad, één op het kinderdagverblijf van Maxi en één bij Oscar en Mila.

En toen was het alweer de week van kerstmis. Iets waar ik elk jaar naar uit kijk, maar dit jaar voelde het wat vreemd. Het was midden op de dag 35 graden en 's avonds stormde het (voor de verandering..). 's Ochtends stond ik om kwart voor 9 in het huis om te helpen met alle voorbereidingen en om samen lekker te ontbijten. Opa en oma waren er ook. Na het ontbijt met croissants en jam, hebben we cadeautjes aan elkaar gegeven. De kinderen hadden de cadeau's van de kerstman al gehad, dus ze wisten dat deze cadeau's van mij en opa en oma af kwamen. Dat was wel leuk! Ik heb een prachtige strandtas, twee armbanden en een boek over Australië gekregen. 's Middags kwamen vrienden van Jen en Christian met hun kinderen. We hebben een toost uitgebracht met champagne en we konden 'genieten' van oesters. Een keer en nooit meer! Gadver!! Gelukkig waren er ook worstjes en garnalen om van te snacken. Hierna hebben we 'kriskringle' gedaan. Iedereen had voor 20 dollar cadeau's gekocht voor één persoon. Iedereen kreeg uiteindelijk dus één cadeau. Ik heb een soort reis dagboek gekregen, heel leuk! Maxi was zo blij met het cadeau dat ik voor hem had, dat ik een hele dikke knuffel en kus heb gekregen. Zo schattig! Na alle cadeau pret zijn we aan tafel gegaan en hebben we genoten van al het eten. 's Avonds hebben we nog een film gekeken en na 13 uur familie pret, was ik blij om weer terug te zijn in mijn appartement. Was ik vroeger ook zo vreselijk druk met Sinterklaas en Kerst? (vast wel..)

Tweede kerstdag kennen ze hier niet echt. 's Ochtends heb ik met de familie Kools een Skype sessie gedaan. Lekker chaotische en gezellig. 's Avonds heb ik bij Jen en Christian gegeten, de restjes van Kerst.

En toen was het alweer derde kerstdag! Rond een uur of 8 was ik al wakker, maar ik had nog niet echt zin om uit bed te gaan. Had ik dat maar wel gedaan, want om 10 uur werd ik wakker gezongen door Jen, Christian en de bubs. Ik schrok me een ongeluk! Maar wel heel leuk natuurlijk! We zouden in eerste instantie gaan lunchen bij de opera bar (bij het Opera House), maar Jen voelde zich niet lekker. Daarom hebben we een lunch thuis gedaan, waarbij ik een taartje kreeg met een sterretje erop. Nog een keer Happy Birthday en toen heb ik daar heel lekker van kunnen genieten. Ik heb van Jen en Christian trouwens een prachtig cadeau gekregen, ik mag de Harbour Bridge gaan beklimmen! Zoooo gaaf !!!

's Middags ben ik naar Manon en haar ouders gegaan (haar familie is op dit moment hier) en daar hebben we lekker gekletst en heerlijk gegeten (hoe vaak heb ik het woord eten al genoemd in dit blog :P?) Ons toetje was een ijsje bij de beste ijsmaker van Australië, yummie!

En toen was het alweer 28 december, nog 6 uur en ik zie mama en Kevin! Aaaaaahhh :D:D

Prettige jaarwisseling iedereen!