Port Stephens en nog een nieuwtje..
Hallo weer!
De kinderen zijn zo druk aan het spelen, dat ze me even niet nodig hebben. Dan heb ik mooi even tijd om te bloggen!
Ik zeg altijd voor de grap dat de tijd in Nederland stil staat, omdat er nooit iets gebeurd. Ik neem dat nu terug, er is even teveel gebeurd. Dat maakt het soms lastig, maar de klok tikt door. Vandaar dat ik jullie nu toch even op de hoogte breng van mijn trip naar Port Stephens en mijn plannen.
Het weekend nadat ik naar Melbourne was gegaan, heb ik eigenlijk niks gedaan. Alle ziektes in het huis hadden het appartement bereikt, dus ik heb een paar dagen in bed doorgebracht.
Afgelopen weekend was fantastisch! Ik ben met Manon naar Port Stephens gegaan, dat is een gebied 2 a 3 uur rijden van Sydney vandaan. We zijn op vrijdagmiddag vertrokken, de aankomst begon al meteen goed. We kwamen onze kamer in het hostel binnen, met het idee ons even op te frissen en te gaan eten. Het hostel bestond uit een aantal vier- en zespersoons hutjes midden in een bos. Ze hadden ook allerlei dieren, waaronder een kangoeroe en een possum. Manon zag bij binnenkomst iets bewegen in een van de bedden, we dachten dat het een soort konijn of wombat was. Toen we bij de receptie aankwamen om dit te vertellen, was dit de reactie: ' O, that's just Hagrid, he's a possum!' Toen wisten we ook meteen hoe een possum eruit zag (zie foto's). En die naam dan ook! Ik wist niet wat me overkwam (voor degenen die het niet weten, Hagrid is een karakter uit Harry Potter). Gelukkig waren wij de eersten in de kamer en konden wij dus bedden kiezen. De mensen die na ons kwamen, mochten lekker in Hagrid's bed slapen!
Na het eten zijn we lekker in bed gaan liggen en hebben we gekletst. Rond half 12 moest Manon naar de wc, maar ze wist niet meer precies waar dat was. Daarom ben ik meegegaan. Ik dacht nog: we moeten de sleutel niet vergeten! Drie keer raden wat we vergeten waren. Daar stonden we dan, rond 12 uur 's nachts in onze pyjama buiten onze kamer. We konden onze kamergenoten niet vinden en de receptie was natuurlijk al dicht. Manon was net bezig met het balkon beklimmen, toen onze kamergenoten aan kwamen lopen. Die hebben ons even heel hard uitgelachen (terecht...) en ze hebben ons binnen gelaten. Zonder dat we iets gedaan hadden, was onze eerste dag al een groot succes!
Op zaterdag zijn we gaan kayaken, lunchen, hebben we een berg beklommen (de klim was 1 km lang, de berg was 161 meter hoog) en zijn we gaan sandboarden. Dat laatste vond plaats in de duinen. De natuur kan hier zo plotseling veranderen! Het ene moment sta je in een bos, vervolgens sta je tussen de duinen! Het leek wel even of we in een woestijn stonden (zo warm was het ook wel). Het sandboarden was heel gaaf. Je beklimt eerst de duin en dan glij je op een soort skateboard zonder wielen naar beneden. Klik hier voor het filmpje.(het gaat voor je gevoel veel sneller dan wat je op het filmpje ziet)
Op zondag zijn we naar de tea gardens gegaan. Dit was niet zo heel boeiend, de tocht er naartoe was mooier dan de tea gardens zelf. We gingen met de ferry en ze hadden ons al verteld dat er een grote kans was dat je dolfijnen zou zien in het water. Dat is dus ook geberud!
Op de terugweg richting Sydney zijn we gestopt bij de Oakvale farm. Dat is een soort boerderij waar ze naast ' gewone boerderijdieren' ook Australische dieren hebben. Terwijl we rondliepen, werden we achtervolgd door een irritante geit die mijn schoenveters heel interessant vond. Ik heb daar een poging gedaan om een kangoeroe te voeren. Dit heb ik al eerder gedaan en toen vond ik het hartstikke leuk. Nu was het probleem echter dat er zo'n 20 kangoeroe's lagen, die allemaal van mij en Manon eten wilden hebben. Een van die kangoeroe's was bijna net zo groot als ik! Toen ben ik heel dapper omgedraaid en nog net niet weggerend, haha! Wat ik wel heel erg gaaf vond, was dat we koala's mochten aaien. Hun vacht voelt best ruw aan en hun klauwen zien er vrij scherp uit, maar wat zijn het schattige beesten!
Al met al kan ik zeggen dat de trip erg leuk was! Een aanrader voor als je een keer in Australie bent!
Nu nog het andere nieuws (al weet bijna iedereen het volgens mij al):
Manon en ik hebben besloten om samen te gaan reizen! We willen in ongeveer drie weken de oostkust van Australie zien en daarna naar Nieuw Zeeland vliegen. Daar heeft Manon familie wonen. Daar willen we dan een tijdje blijven. Om dit te kunnen betalen, blijf ik twee maanden langer bij mijn hostfamilie werken. Dat betekent dat ik niet in april terug ben, maar ergens in de zomervakantie.
Het is allemaal nog niet honderd procent zeker, het hangt even af van wat we in Nieuw Zeeland willen doen. Maar jullie zien mij voorlopig waarschijnlijk nog niet terug!
Zo, dat was het weer voor vandaag. Laat ik de tweeling eens gaan vermaken met bellenblaas, dat vinden ze geweldig!
24 uur verwondering en verbazing
Hallo!
Voordat ik naar mijn echte verhaal ga, eerst een snelle update over vorige week. Het paard waar ik op gewed had met de paardenrace werd derde, wat betekent dat ik nu 20 dollar rijker ben :) Het was leuk om het land in rep en roer te zien om een paardenrace. Waar ik echter wel van schrok, was dat een van de paarden een hartstilstand heeft gekregen na de race. Hij was zo diep gegaan, dat hij daarna is gestorven. Een van de andere paarden had een been gebroken en ook hij is gestorven. Leuk dat een land los kan gaan op een feestdag, maar daar hoeven die paarden niet onder te lijden toch!
Daarnaast dacht ik deze week van alle ziektes binnen het gezin af te zijn, maar dat bleek niet zo te zijn. Ik ga niet op de details in, maar laten we zeggen dat Mila naast zichzelf en het tapijt ook nog over iemand anders heen heeft overgegeven (drie keer raden wie...)
Maar zeuren heb ik deze week absoluut niet gedan, want ik ben afgelopen weekend naar Melbourne geweest! Op zaterdagochtend ging om 5 uur de wekker, waarna ik om kwart voor 9 de lucht in ging. Omdat Australië heel groot is, is het heel normaal om overal naartoe te vliegen. Vluchten zijn daarom ook niet zo heel duur. De ochtend heb ik in Melbourne doorgebracht bij Malou en haar familie. Rond een uur of 2 zijn we in de auto gestapt en zijn we twee andere meiden op gaan halen om te beginnen aan de great ocean road. De andere meiden (Theresa en Stefanie) kenden elkaar al. Malou en ik waren een beetje bang dat we twee groepjes zouden vormen, maar dat is gelukkig niet gebeurd. Wat heb ik gelachen met ons groepje zeg! We zijn op zaterdag via de snelweg naar het einde van de great ocean road gereden. Daar hadden we een hostel geboekt en hebben we de meiden uit de andere auto ontmoet. Dit was ook een heel leuk groepje, al moet ik zeggen dat ik vooral ons groepje erg gezellig vond. We hebben genoten van de zonsondergang bij de 12 apostels. Dit is het bekendste onderdeel van de great ocean road. Het zijn eigenlijk rotsen die uit het water steken. Om het aantrekkelijk voor toeristen te maken, hebben ze het de 12 apostels genoemd. Het zijn niet eens 12 rotsen! Maar dat maakte het niet minder mooi. 's Avonds hebben we een drankje gedaan en de volgende ochtend zijn we om 9 uur vertrokken. We zijn eerst een stukje verder doorgereden naar het einde, daar was 'the london bridge' en 'the grotto' nog te zien. Vervolgens zijn we richting Melbourne gereden langs stranden, uitkijkpunten, door bossen en langs een waterval. Het is ongelooflijk door hoeveel emoties je op een dag kan gaan. Van blijdschap, tot genieten, tot melig zijn, tot vermoeidheid. Maar alles boven alles heb ik 24 uur een gevoel van verwondering en verbazing gehad. Verbazing over het moois in deze wereld en het gevoel dat ik zo klein ben. Het is moeilijk te omschrijven, bekijk vooral ook de foto's (ook al kunnen die niet helemaal vastleggen hoe mooi het is). Het was een van de mooiste dingen die ik ooit heb gezien, en nu al een hoogtepunt van mijn reis.
Op maandag had ik nog even tijd om Melbourne in te gaan. Malou moest wel gewoon werken, maar we hebben haar hostkindje mee de stad in genomen. We hebben door het centrum gelopen en gezien de tijd zijn we naar het hoogste gebouw van Melbourne gegaan. Op de 88ste verdieping had je een prachtig uitzicht over Melbourne. We zijn ook in 'the edge' gegaan. Een soort attractie in het gebouw. Je staat letterlijk aan de rand van het gebouw, je staat er zelfs 3 meter buiten! In een glazen kooi nog wel! Je kijkt ongeveer 250 meter naar beneden. Voor degenen die mij een beetje kennen, dat is best wel een stap voor mij! Maar wat was het mooi en gaaf! Tegen de tijd dat ik terug in Nederland ben, heb ik geen hoogtevrees meer!
Melbourne was zeker een mooie stad, heel anders dan Sydney! Er is meer ruimte, meer kunst en het heeft hier en daar wel iets weg van Europa (wat logisch is, aangezien Australië een Engelse kolonie is geweest). Toch denk ik dat mijn voorkeur uitgaat naar Sydney. Daar is meer kleur. In Melbourne is alles wat bruiner en meer dor. Dat wil niet zeggen dat ik niet heb genoten van de stad, zeker wel! Zie wederom foto's voor een beter beeld!
Zo, dat was het weer voor nu! Bye bye!
Geen blog, maar een vlog!
Hallo!
In plaats van een verhaal te typen, dit keer een filmpje!
Klik op onderstaande link om naar het filmpje te gaan:
Enjoy!
Great news!!
G'dday mates!
Wat is het toch genieten hier, nog steeds! Ik geniet van de kleine dingen, van de grote dingen en alles wat daar tussenin zit. Vorige week had ik weer een van die 'momenten'. Een moment waarop je denkt: 'een jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik nu hier zou lopen..' Daar achteraan dacht ik: 'waar loop ik over een jaar?' Ach, wie weet zit ik dan wel op de maan! Nee grapje, maar ik zie wel weer wat er gaat komen als ik terug in Nederland ben.
Het leven gaat hier gewoon door. Ik vermaak de kinderen, verwissel de luiers, lees heel vaak het boek 'we're going on a bearhunt' voor, ik zie Manon één keer per week om de Vampire Diaries te kijken en ik zorg dat ik minimaal twee keer per week aan het fitnessen ben. Jenifer vroeg hoe het ging met fitnessen, ze zei dat ik maar eens met haar mee moest gaan naar Pilates. Daar kom ik nu net vandaan. Hoe was het? Nou, laten we zeggen dat ik nu spieren voel waarvan ik niet wist dat ze bestonden! Auwie, en dat te bedenken dat ik morgen de kinderwagen een hele steile heuvel op moet duwen... Maar pilates is wel een goede les om te volgen voor je houding, dus misschien ga ik nog wel vaker mee (misschien...). Ook was er deze week een storm in Sydney, wat had ik het koud zeg! Uiteindelijk bleek de elektriciteit het niet meer te doen in het huis, wat ik samen met Christian gelukkig diezelfde dag heb kunnen oplossen.
In de weekenden probeer ik zoveel mogelijk te doen. Ik ga naar het strand, ontmoet weer nieuwe mensen, ga wat met ze eten en ik blijf in contact met ze (of niet, dat ligt eraan of het klikt natuurlijk). Zaterdag ben ik heel Hollands naar de bioscoop gegaan (niet dat dit per se Hollands is, maar ik doe dat in Nederland ook heel vaak), zondag ben ik naar de dierentuin gegaan. Ik vermaak me zo een beetje in de weekenden.
Ik heb afgelopen weekend ook het een en ander gepland. Komende zaterdag ga ik bijvoorbeeld walvissen spotten op zee. Het is een 4 uur durende trip, dus ik hoop dat ik niet zeeziek word! Van 8 tot en met 10 november ga ik naar Melbourne, daar ga ik naar Malou toe (een meisje dat ik al kende via de Pabo). Van 20 tot en met 22 november doen Manon en ik onze trip naar Port Stephens, daar gaan we ook sandboarden! Je kunt het het beste zien als surfen op een duin.
Nu denken jullie misschien, wat bedoelt ze met die titel? Wat is 'great news'? Nou, hier komt het: mama en Kevin komen! Yaay! Ze komen helaas niet aan op mijn verjaardag, omdat ze dan met kerstmis in de lucht moeten hangen en dat is natuurlijk ook niet leuk. Ze vertrekken daarom op de 27e en komen de 28e aan! Ze blijven een paar weken terwijl Christian, Jenifer en de kids op vakantie zijn. Die zullen 12 januari weer thuis komen en mama en Kevin vertrekken dan de 17e. Ik heb er zin in!
Goed, dat was het weer voor nu. See you!
En toen was maand 1 al voorbij..
Hello!
Het is misschien een beetje een cliché, maar wat gaat de tijd snel zeg! Ik kan niet geloven dat ik hier al een maand zit! Wat ook ongelooflijk is, is dat ik nog geen moment heimwee heb gehad. Natuurlijk mis ik iedereen wel, maar via Skype kan je elkaar heel goed op de hoogte houden. Het is leuk om te horen hoe het leven in ons koude kikkerlandje doorgaat. Over ons koude kikkerlandje gesproken; bij jullie is de herfst aangebroken hoorde ik, bij mij is het volop lente! Dat betekent tussen de 25 en 30 graden, zonnetje, af en toe wat regen en vooral veel bloemen! Echt super mooi! Het vervelende aan dit heerlijk weertje is de zon, het lijkt wel of wij in Nederland een andere zon hebben dan hier. Zodra je de zon op je huid voelt schijnen, voelt de temperatuur 10 graden warmer. Dit is zonder te overdrijven!
Gisteren ben ik daardoor zelfs flink verbrand. Er was een nationale feestdag, ik weet eerlijk gezegd nog steeds niet welke. Christian zei dat het dag van de arbeid was, maar Manon had gehoord dat het Anzac Day was... Het was dus een héééél belangrijke feestdag, wat ervoor zorgde dat ik een extra dagje vrij was. Ik ben naar het strand gegaan met 1 Nederlandse (Daniëlle) en 3 Duitsers. Echt schandalig eigenlijk, dit was de eerste keer dat ik op een echt strand was in Australië! (ik ben ook naar Watson Bay gegaan, maar dat is meer een baai). Ik ben daar dus flink verbrand, dus nu blijf ik maar een beetje uit de zon.
Gisteravond heb ik voor het eerst met Manon de nieuwe aflevering van the Vampire Diaries gekeken, dat wordt een wekelijks avondje! Ook zijn we een roadtrip naar Port Stephens aan het plannen, daar kun je dolfijnen en walvissen spotten en nog vanalles doen. Het ligt op een paar uur rijden van Sydney vandaan, dus we zullen worden omgeven door natuur! We hebben afgesproken dat we dit met z'n tweeën gaan doen, andere trips zal ik misschien met grotere groepen gaan doen. Dat zie ik dan wel weer. Ik heb in ieder geval al heel veel zin in deze roadtrip!
Zondag ben ik met Daniëlle naar Sealife geweest. Dat was op zich best gaaf, maar het is geen 40 dollar waard. Gelukkig hadden wij kortingskaartjes. Je kan daar door een grote haaientank lopen, de haaien zwemmen dan op zo'n halve meter van jouw vandaan! En ze hadden heel veel Dori-visjes, wat me meteen deed denken aan de AH en de meiden van de deli natuurlijk ;)
Vrijdag ben ik lid geworden van de sportschool. Ik heb daar een uurtje gedaan alsof ik heel goed wist wat ik aan het doen was, maar ik had werkelijkwaar geen idee. Aangezien één sessie met een personal trainer bij de prijs inbegrepen zat, heb ik dat op zaterdag meteen maar gedaan. Zij heeft voor mij een heel programma opgezet en vandaag heb ik die helemaal doorlopen. Dat ging verrassend goed eigenlijk! Ik wil minimaal twee keer per week gaan sporten, dus dat ga ik doordeweeks doen!
Voor de rest heb ik deze week niet heel veel gedaan. Ik heb natuurlijk met de kids veel gedaan, maar daarvan zet ik niet teveel op mijn blog (om privacy redenen).
Vanavond komt Anka (een Duitse au pair die hier in de buurt woont) film kijken, dus ik vermaak mezelf nog wel!
Cheers!
P.s. Zijn mijn kaartjes aangekomen? :)
time flies when you're having fun!
Oeps, als ik mijn laatste blog terug lees, schrik ik wel een beetje. Is het al weer zo lang geleden dat ik iets van me heb laten horen? Wat vliegt de tijd zeg! Komende donderdag zit ik hier al 4 weken!
Ik heb ook zoveel leuke dingen meegemaakt, nu al! Laat ik bij het werk beginnen.
De eerste twee weken zijn prima verlopen. De kinderen zijn al zo goed als gewend aan mij en ik ook aan hen. Afgelopen maandag had ik even een moeilijk momentje. De kids lagen op een bed met elkaar te knuffelen, super schattig! Totdat Mila opstond en haar evenwicht niet kon bewaren. Ze viel achterover van het bed af, waar ik natuurlijk heel erg van schrok! Gelukkig viel ze niet op haar hoofd en was er niks aan de hand, behalve dat ze geschrokken was. Ik besefte me wel nog maar eens dat een ongeluk in een klein hoekje zit!
Voor de rest zijn de kinderen super. Ik was deze week een treinrails aan het bouwen met Maxi, toen hij vanuit het niets zei: I love you! En Mila kwam maandagochtend toen ik binnen kwam op me af stormen om me een knuffel te geven, zo leuk! Vijf minuten later zijn ze dat weer vergeten en zeggen ze bij wijze van spreken dat ze me haten, maar dat moet je maar niet persoonlijk opvatten volgens Jenifer, dat doen ze bij iedereen. Dat snap ik ook wel, ik wil ook niet dat mensen tegen mij zeggen dat ik me aan moet gaan kleden als net de trailer van de nieuwe Planes film op tv is! ;)Oscar is soms nog iets lastiger, maar hij was ook ziek deze week. Komt goed!
Vorig weekend heb ik ook een leuk weekend gehad. Vrijdagochtend heb ik met Sylvia (au pair, oorspronkelijk uit Breda) afgesproken dat ze 's avonds naar Sydney zou komen en bij mij zou blijven slapen. Dat was gezellig. De volgende dag zijn we naar het centrum gegaan en daar hebben we Manon ontmoet (ook een Nederlandse au pair). Dat was echt super gezellig! We zijn naar het opera house gegaan en daarna zijn we gaan lunchen. Helaas werd Sylvia ziek, dus ze ging naar huis. Manon en ik hebben vervolgens nog 2 of 3 uur heerlijk gekletst, was echt gezellig! Op zondag had ik een cursus over het omgaan met allergiën en hoe ik een epipen moet gebruiken. De cursus heeft ervoor gezorgd dat ik nu een stuk sterker in mijn schoenen sta! Laat die noten en eieren maar komen (toch maar liever niet...)
Dit weekend was echt geweldig! Vrijdag ben ik naar een meet en greet gegaan, daar heb ik een Nederlandse en Duitse au pair ontmoet. We zijn met zijn drieën door Sydney gaan wandelen, was gezellig. De volgende dag ben ik met hen, Manon en nog een Nederlandse au pair naar Morisset gegaan. Het was een treinreis van 2 uur en daarna nog drie kwartier lopen, maar dat was het zeker waard. WANT: ik heb kangoeroes geaaid en gevoerd! Dat was zo geweldig. Zodra ze het eten zagen dat je bij je had (uiteraard alleen natuurlijk eten), kwamen ze op je af gehopt! Ze kwamen letterlijk tot op vijf centimeter van je gezicht! En zacht dat ze waren! Echt een geweldige ervaring, dat zal ik nooit meer vergeten!
Manon moest die avond babysitten en ze vroeg of ik mee wilde. Ik heb bij haar gegeten, film gekeken en uiteindelijk ben ik ook maar blijven slapen. Ik vind het heerlijk hoe spontaan dat gaat! Ook al had ik niet eens lenzenvloeistof bij me of een tandenborstel, toch lekker doen! (En de hostmom van Manon had lenzenvloeistof, dus dat scheelt). Het eten was ook superlekker, maar wel een beetje onverwacht. Ik keek namelijk naar mijn bord met pasta en wat zag ik daar, octopus! Haha, dus ik heb nu octopus op! En blijkbaar ook mosselen, maar dat realiseerde ik me pas nadat ik mijn bord leeg had. Ik dacht dat het kip was :P
Vandaag ben ik met Manon naar de Maze Runner gegaan, zeker een goede film! En daarna hebben we pizza gegeten. Toen ik thuis kwam, bleek het licht het niet te doen, dus heb ik Christian (hostdad) maar gebeld (nadat ik mijn wekelijkse Skypegesprek met thuis had gedaan natuurlijk!) Christian kon het ook niet oplossen, dus nu heb ik alleen twee schemerlampjes die mij licht geven. Maar zoals de Aussies hier zo terecht zeggen: No worries!
Zo, wat een verhaal zeg! De foto's moet ik allemaal nog een beetje uitzoeken, maar ik zal er hopelijk deze week wat posten. En anders kun je ook een aantal foto's op mijn Facebook zien!
See ya!
Settling in
Hallo daar!
Ik schrijf vandaag vanuit mijn eigen appartementje, met een prachtig uitzicht op de wolkenkrabbers van Sydney (zie foto's)! Ik heb nog niet zoveel foto's gemaakt, ik heb er nog geen tijd voor gehad. Binnenkort zal ik wat foto's maken die ik kan publiceren.
Mijn eerste week hier is voorbijgevlogen. Hier een korte samenvatting:
Jenifer (hostmom) is me zondag op komen halen in het hostel. Ik zal jullie even voorstellen aan mijn hostfamily:
Jenifer (Jen) is de moeder en regelt hier alles. Ze is heel aardig en altijd moe (tja.. drie jonge kinderen...).
Christian (Chris) is de vader en heeft een eigen bedrijf. Hij maakt reclames voor onder andere Playstation. Hij is niet heel vaak thuis, maar hij probeert er te zijn als de kinderen naar bed
gaan.
Maximilian (Maxi) is 4,5, oftewel bijna 5! Hij is gek op dinosaurussen, auto's en vliegtuigen. Hij is een groot fan van al zijn leraren op Kindy (kinderdagverblijf). Toen Jen hem vertelde dat ik
ook een leraar ben, werd ik zijn nieuwe heldin, haha!
Mila (Missy) is 2 en is een echt prinsesje, o sorry, ik bedoel feetje. Ze is gek op poppen en dieren en kan soms een beetje een diva zijn.
Haar tweelingbroer Oscar (Oscie, Occo) is een echt schatje dat gek is op dinosaurussen, dieren en hij klimt overal op (en valt ervan af).
Zondag heb ik ook Alessia ontmoet, zij zit op dit moment in het vliegtuig terug naar huis. Alessia is Italiaans en ze heeft me deze week alles geleerd wat ik moet weten over de kinderen en het werk. Ook al vond ik haar heel aardig, ik kon niet wachten tot ze weg ging zodat ik in het appartement kon. Het appartement is echt geweldig, voor diegene die het wil zien, ik zeg Skype!
Maar goed, zondag zijn we naar het park gegaan en hebben we heerlijk gegeten. Maandag zijn Jen, Alessia en ik met de kinderen naar de dierentuin in Sydney geweest. Ze noemen het: Taronga Zoo, the zoo with the view. Dat is omdat je een super uitzicht hebt op Sydney daar (zie foto's)!
Oscar wilde in de dierentuin constant naar de apen, Mila heeft de hele dag haar knuffelhond vastgehouden. Drie keer raden wat ik voor de tweeling had gekocht: Een knuffelaap en een knuffelhond :) Maxi werd helemaal gek toen hij zijn cadeau opende. Ik had voor hem een op afstand bestuurbare auto van Cars gekocht, ik werd zijn aller- aller- allergrootste heldin toen hij dat zag (voor zolang het duurt)! Jen en Chris waren ook blij met hun speculaaskoeken, dus de cadeaus waren een succes (met dank aan Nicky!).
Op dinsdag, woensdag en donderdag heb ik de dag doorgebracht met Alessia. Op dinsdag en woensdag gaan de kinderen naar Kindy en op donderdag is de tweeling thuis met mij. Op vrijdag is Jen thuis. Ze neemt Maxi dan mee naar zwemles en 's middags komen de ouders van Jen (Robyn en Peter) om te helpen. Robyn en Peter zijn geweldige mensen, ik zal zeker genieten van de vrijdagavond als ik blijf eten! Zaterdag zijn we naar het museum geweest. Museum? Is dat niet wat saai voor 2-jarigen? Er waren dinosaurusbotten daar, dat zegt genoeg toch? :) Normaal gesproken zou ik niet op zaterdag werken, maar aangezien ik toch nog in het huis sliep, kon ik mee.
Morgen begint mijn eerste echte werkdag, iets waar ik naar uit kijk en tegelijkertijd een beetje eng vind. We zullen zien hoe het gaat! Ik weet niet wanneer er weer een blog volgt, jullie zien het wel verschijnen ;)
BTW: ik heb alles rondom mijn telefoon geregeld dus vanaf nu heb ik weer whats app en alles!
Kisses & Cheers!
Ilona
P.s. Jen wordt in oktober 40 en ik wil graag een cadeautje voor haar kopen, iemand ideeën?
Here I am!
Hi there!
Ik ben er! Wauw, wat voelt dat vreemd zeg! Na de eerste twee dagen ben ik al best wel gewend aan Sydney (het deel dat ik gezien heb tenminste). Iedereen spreekt je hier aan met: Hey, how are you? En dan wachten ze oprecht op een antwoord. Ook zegt iedereen sorry als ze tegen je aan lopen en maken ze tijd voor een praatje. De mensen hier zijn dus echt veel minder met zichzelf bezig dan in Nederland.
Het vliegen was op zich wel oké. In het vliegtuig van Dubai naar Sydney zaten heel wat ouders met hele jonge kinderen, dat was soms vervelend. Maar voor de rest heb ik heel wat films kunnen kijken en ook een paar uur kunnen slapen. Er werd van tevoren gezegd dat de douane hier heel streng is, ik heb er niks van gemerkt! Ik moest mijn paspoort laten zien, ik kreeg een stempel en toen mocht ik mijn koffer ophalen. Toen ik voorbij de douane was, had ik het gevoel dat ik er maar 2 minuten over had gedaan (uiteindelijk duurde het 30 minuten voordat ik buiten het vliegveld stond, dus dat is best snel!).
Vandaag ben ik er trouwens achter gekomen dat bellen, smsen en internet hier super duur is. Ik heb gisteren 20 dollar op mijn prepaid simkaart gezet (abonnement is geen optie, die moet ik minstens 1 jaar aanhouden), dat geld is nu al op! Dus vanaf nu geen mobiele gegevens meer, alleen whatsapp via Wifi. Mocht je in contact willen komen met mij, stuur gewoon een mailtje of Facebook berichtje. Ik heb namelijk Wifi in het hostel, maar whatsapp werkt daar niet op. Of stuur een smsje, die komen wel aan ;) Vanaf volgende week heb ik Wifi bij mijn host family.
De oriëntatie was trouwens wel oké. Er werd niet echt iets gezegd wat ik nog niet wist, maar het is vooral fijn dat je een simkaart en bankrekening krijgt, dan hoef je dat niet zelf uit te zoeken. En het is fijn dat ik nu een paar nachten in een hostel doorbreng, dan kan ik een beetje bekomen van mijn jetlag en Sydney alvast bekijken (echt een mooie stad, zeker de moeite waard!)
Nou, dit was het wel voor nu. Morgen ga ik misschien naar Bondi Beach, dat ligt aan het weer. Zondag ga ik naar mijn host family en maandag begint het harde werken :)
Cheers!
